Μέσα σε κλίμα κατάνυξης και περισυλλογής τελέσθηκε εις τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίας Παρασκευής – Λαγκαδά το εσπέρας της Κυριακής της Τυροφάγου, 26 Φεβρουαρίου ε.έ., ο Α΄ Κατανυκτικός Εσπερινός της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής ή Εσπερινός της Συγχωρήσεως όπως επικράτησε να λέγεται στην Ορθόδοξη λειτουργική παράδοση, χοροστατούντος του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Πλάτωνος, τον οποίο και πλαισίωναν Κληρικοί της καθ΄ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.
Ο Σεβασμιώτατος αφού ευχήθηκε προς όλους, με πνεύμα αγάπης και ταπεινώσεως να ξεκινήσουν τον αγώνα της νηστείας, της μετάνοιας και της προσευχής που χαρακτηρίζει ιδιαιτέρως αυτήν την τόσο σημαντική περίοδο, ανέπτυξε εσπερινή ομιλία με θέμα: «Η συγχώρηση ως επαναφορά της κοινωνίας μας με τον Θεό», όπου σημείωσε μεταξύ άλλων ότι «Η συγχώρηση σχετίζεται με το άνοιγμα της καρδιάς μας, την αύξηση της χωρητικότητάς της. Είναι ανάγκη να χωρούν μέσα μας οι άλλοι, να χωρούν τα ελαττώματά τους, να χωρούν τα όσα έχουν κάνει εις βάρος μας, ακόμη και οι δικαιολογίες τους, έστω κι αν δεν μας φαίνονται και τόσο επαρκείς η αληθινές, να μπορεί να χωρέσει κάθε αδυναμία τους. Ομιλεί ο Άγιος Μάρκος ο Ασκητής για την καρδία του ανθρώπου και την καρδιακή ένωσή του με τον Θεό. Και μας λέει τον όρο: «χώρημα». Το χώρο δηλαδή μέσα στην καρδιά μας, στον οποίο εάν βάλουμε τον Θεό, αλλάζει ο εαυτός μας, καινοποιείται και ανακαινίζεται ολόκληρη η ύπαρξή μας. Ο χώρος της καρδιάς, εφόσον χωρέσει τον Χριστό αυτομάτως θα συν-χωρέσει όλους μέσα σ’ αυτόν. Θα είναι το κατάλυμα των συνανθρώπων μας, αφού θα έχει ήδη γίνει εργαστήριο του Παναγίου Πνεύματος και δοχείο της άκτιστης θείας χάριτός Του».
»Αν δεν συγχωρούμε, αλλά κρατούμε μνησικακία η δυσαρέσκεια προς τον αδελφό, δεν μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι και δεν θα έχουμε κανένα όφελος από τη Σαρακοστή. Αντίθετα, θα παραμείνουμε εκτός της χάριτος της ιερής αυτής περιόδου. Η συγχώρεση μας κάνει «σύμμορφους» του πνεύματος της ταπεινώσεώς Του».
»Συγχωρώντας τους συνανθρώπους μας, ομοιάζουμε στον Χριστό, ο οποίος ήδη γεννήθηκε στον κόσμο ξέροντας ότι ήταν το αρνίον που θα σφαγιαστεί υπέρ της σωτηρίας του ανθρώπου και του κόσμου. Ήδη ο Χριστός μας είχε συγχωρήσει, εξ αιτίας της άμετρης θείας αγάπης Του, την οποία δεν μπορούμε να συλλάβουμε στην πλήρη εικόνα της. Όταν κι εμείς συγχωρούμε μιμούμαστε τον ίδιο τον Χριστό, ζούμε κατά το πρότυπο της δικής του πολιτείας και καθιστάμεθα μέτοχοι και τύποι αυτής. Διά της συγχωρήσεως επαναφέρουμε μέσα και έξω από μας τη βασιλεία του Θεού, η οποία εντός ημών εστί. Η εντός ημών Βασιλεία σημαίνει και μέσα μας, αλλά και ανάμεσά μας. Με την συγχώρηση, δίνουμε χώρο στο Χριστό στη ζωή μας, τον φέρνουμε στην ύπαρξή μας και ακτινοβολούμε Φως και ελπίδα Αναστάσεως. Ζούμε στην καινή κτίση της Θείας Χάριτός Του».
Προ της Απολύσεως αναγνώσθηκε η συγχωρητική ευχή και εν συνεχεία σύσσωμος ο Ιερός Κλήρος της Μητροπόλεως Λαγκαδά καθώς και το παριστάμενο εκκλησίασμα αντήλλαξαν μεταξύ τους τον ασπασμό της αγάπης και της συγχωρήσεως, αιτούμενοι και παρέχοντες συχώρεση όπως ορίζει η τάξη της Αγίας μας Εκκλησίας, ευχόμενοι παράλληλα Καλή Τεσσαρακοστή και καλή δύναμη στον Πνευματικό Αγώνα της περιόδου αυτής.